ขลุ่ยอู้ เป็นเครื่องดนตรีไทยที่ประสมอยู่ในวงเครื่องสาย วงมโหรีเครื่องใหญ่ และวงปี่พาทย์ดึกดำบรรพ์โดยทำหน้าที่เป็นเครื่องดนตรีประเภทตาม
ส่วนประกอบของเครื่องดนตรี ขลุ่ย มีส่วนประกอบดังนี้
- เลาขลุ่ยหรือตัวขลุ่ยนั้นเองจะมีขนาดที่แตกต่างกันแต่บางคนมักนิยมประดิษฐ์ ลวดลายต่าง ๆ ลงบนตัวขลุ่ย เพื่อความสวยงามและเป็งานศิลปะอีกอย่างหนึง ลายที่เป็นที่นิยม ได้แก่ ลายดอกพิกุล ลายหิน และลายลูกระนาด แต่การลงลายนั้นมักนิยมในขลุ่ยไม้ ถ้าหากเป็นไม้เนื้อแข็ง เช่น ไม้ชิงชัน ไม้พยุง ไม้งิ้วดำ ฯลฯ จะไม่นิยมทำลายลงบนเลาขลุ่ย แต่อาจจะมีการลงรัก แต่จะใช้การประกอบมุก ประกอบงา แทน
- ดากหรือไม้อุดปากขลุ่ยนั้นเองนิยมใช้ไม้สักทอง เหลากลมให้คับแน่นกับร่องภายใน ของปากขลุ่ย ฝานให้เป็นช่องว่าง ลาดเอียงตลอดชิ้นดาก เพื่อให้เป่าลมผ่านไปได้
- รูเป่า ใช้สำหรับเป่าลมเข้าไปในเลาขลุย
- รูปากนกแก้ว คือ รูที่เจาะร่องไว้สำหรับรับลม จากปลายดากภายในขลุ่ยอยู่ด้านเดียวกับรูเป่า อยู่สุดปลายดากพอดี เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า การทำรูปากนกแก้วนั้นก็เพื่อทำให้เกิดเสียง เปรียบเสมือนได้กับลิ้นของขลุ่ย นั้นเอง
- รูเยื่อ คือ รูที่ใช้สำหรับปิดวัสดุที่ทำให้เสียงสั่นพริ้ว นิยมใช้เยื่อไม้ไผ่หรือเยื่อหัวหอม ปิด อยู่ด้านขวามือของขลุ่ย แต่ในปัจจุบัน หาขลุ่ยที่มีรูเยื่อไม่ค่อยได้แล้ว- รูค้ำ เรียกอีกอย่างว่า รูนิ้วค้ำ ใช้สำหรับให้นิ้วหัวแม่มือปิด เพื่อบังคับเสียง และประคองเลาขลุ่ยขณะเป่าอยู่ด้านล่างของเลาขลุ่ย ต่อจากรูปากนกแก้วไปทางปลายเลาขลุ่ย
- รูบังคับเสียง คือ รูที่เจาะเรียงอยู่ด้านบนของเลาขลุ่ย มาตราฐานจะมีอยู่ ด้วยกัน ๗ รู
- รูร้อยเชือก นั้นจะมี ๔ รู หรือ ๒ รู ก็ได้ จะอยู่ทางส่วนปลายของเลาขลุ่ยโดยการเจาะทะลุบน-ล่าง และ ซ้าย-ขวา ให้เยื้องกันในแต่ละคู่
ติดตามข่าวสารดีๆเกียวกับดนตรีไทยได้ที http://www.livethaimusic.com/
ขอบคุณแหล่งข้อมูล http://www.thaigoodview.com/library/teachershow/poonsak/thai_flute/sec01p03.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น